کشکول بلوچ

یاران صمیمی!

وقتی می توان با محبت

         با صمیمیت و صداقت

                              زندگی کرد، در کنار هم، بدون اینکه در نظر بگیری اونی که همسایته، همراه و همسفر دو روز زندگیت هست، دارای چه عقیده، آئین زبان و یا قومیتی هست، پس چرا اینگونه ایاممان را سپری نکنیم؟

آیا این شیوه زندگی کردن هزینه ی بیشتری دارد یا زندگیی که همراه دشمنی، خشونت و نفرت از آدما باشه؟!

می خوام کمی روی این موضوع عمیق تر فکر کنیم، همه منفی ها را از ذهنمان پاک کنیم... مثبت بیندیشیم و همدیگر را دوست داشته باشیم..

از آسیب رساندن یا آسیب دیدن هیچ کس خوشحال نشیم ولو اینکه برخی باورهایمان اینگونه بهمان می گویند که او دشمنت است!

در مقابل این باورها بگوییم کی گفته؟ و چرا؟!

با این تفکر هم خودمان آسوده می شویم و هم دیگران و دنیا می شود یک بهشت...