بلوچيكي از نشانه‌هاي وجودي هر قوم، زبان و گويش افراد آن ملت است.

اگر افراد  آن قوم بخواهند هويت خود را نگاه دارند، مي‌بايست نسبت به نگاهداري زبان و فرهنگ خويش تلاش فراواني بكنند.

زبان بلوچي هم كه در مناطق ما هيچ مركزي براي آموزش آن نيست و همانگونه كه قبلا هم اشاره كردم با محيطي كه براي فرزندانمان فراهم است، معلوم نيست كه تا چند دهه ديگر چي بر سرش بيايد و مي ترسم از آن روزي كه حتي اثري از آن و در نتيجه از هويتمان در كشور باقي نماند!!

لذا مي بايست در نگاهداري آن كوشيد و تحصيلكردگانمان فكري براي اين معضل بردارند و راه نگاهداري زبان و فرهنگ بلوچي را پيدا كرده در جامعه اعمال نمايند.