سال قبل طی سفری که به پاکستان داشتم، شبکه "بولان" که به زبان بلوچی برنامه پخش می کند، برنامه ای داشت در مورد زبان. مهمان برنامه یکی از شاعران و دانشمندان بلوچ پاکستان بود. ایشان طی بحث مفصلی که ایراد کردند می گفت: " زبان یکی از حلقه های با اهمیت فرهنگ و ریشه یک ملت و قوم است.اگر قومی بخواهد ماندگار بوده و ریشه هایش را حفظ کند می بایست در نگهاری زبانش کوشا باشد"

 

در بین هموطنان ما زمانی که با افرادی برخورد می کنیم که به این مساله توجه نمی کنند، رنجیده خاطر شده نسبت به از بین رفتن تدریجی هویت خودمان احساس خطر می کنیم..

 

بعنوان نمونه، چند روز قبل یکی از بستگان که همسایه ما هست مراسمی داشتند. در این مراسم بچه های ما که در بین خانمها حضور داشتند می گفتند بیشتر بچه ها فارسی صحبت می کردند، و مادرانشان نیز با آنها به همین زبان گفتگو می کردند!!

نیز در بین تحصیلکردگان منطقه بعضی از دوستان که ظاهرا به هویت خویش اهمیت می دهند را دیدم که مبتلا به این معضل هستند.

اینگونه افراد دلیل کار خود را رفع مشکلات ارتباطی فرزندانشان در مدارس عنوان می کنند در حالی که اگر از خودشان بپرسید که آیا پدر و مادرانتان با شما همیگونه رفتار می کردند؟ جوابشان منفی است. با این وجود ما که با هامون در خانواده به بلوچی مکالمه می شده هرگز در مدارس هم مشکلی نداشتیم و فرزندانمان هم مشکلی پیدا نخواهند کرد.