مدتی قبل سفری داشتم به بلوچستان پاکستان، در این سفر چند مطلب بنده را به فکر واداشت که عبارت اند از:

  • بلوچهای پاکستان هم مثل مردم ما غرق در محرومیت هستند. تا جایی که استان بلوچستان قرار دارد از آبادانی و عمران کمتر اثری می توان دید.
  • پلیس پاکستان با مردمش بسیار با احترام برخورد می کنه، وقتی اونا رو می بینی نوعی  خودمانی گری حس می کنی، بر خلاف پلیسهای ما که همواره با ما (خصوصا بلوچها) حتی اگر هیچ جرمی مرتکب نشده باشی و متهم هم نباشی برخوردی خشن و توهین آمیز دارند.
  • در شبکه تلویزیونی "بولان" برنامه هایی به زبان بلوچی پخش می شد که واقعا آدمو خوشحال می کرد. کارشناسهای بلوچ در مورد زبان بلوچی و چگونگی نگاهداری اون سخنان بسیار جالبی می گفتند. با دیدن اون برنامه یاد شبکه زابل "هامون" افتادم که با وسعتی که منطقه بلوچ نشین در استانمان داره و جمعیت زیادی که بلوچها دارند، هیچ اثری از این زبان در شبکه مذکور نمی بینی ولی در عوض تا دلت بخواهد از لهجه زابلی و حتی گذارشهایی که گذارشگر لباس محلی زابل را به تن کرده و با همون لهجه (که اخیرا در ادارات استان ما به عنوان لهجه رسمی استفاده میشه) می توانی برنامه ببینی. البته عزیزان زابلی هم حق دارند لهجه خودشون را ترویج بدن ولی انحصار طلبی هم حدی داره.