مرگ! این اتفاقی که تا برایمان نیفتاده، باورش نمی کنیم!
خیلی از اطرافیانمان را می بینیم که تا دیروز در جمع مابودند، شور و شوق زندگی داشتند، از سلامت کامل برخوردار بودند؛ اما امروز ناگهان می شنویم که دیگر نیستند! آن انسان پر از حیات و زندگی، تبدیل شده به جسمی بی جان که در دل خاک می سپاریمش و همه و همه، حتی نزدیکترین افراد وابسته به وی، ترکش می کنند و میروند پی زندگیشان تا فردا نوبت خودشان برسد...
دیروز یکی از عزیزان فامیل را از دست دادیم، کسی که وجودش ارزش داشت برای طایفه. حضرت شیخ الاسلام هم در تشییع جنازه ی ایشان به نکات بسیار خوبی اشاره کردند؛ فرمودند: به کجای این دنیا دل می بندیم؟ دیده ایم بسیاری خانه های نیمه کاره را که تکمیل نشده صاحبشان دنیا را ترک می کند. مغازه ها و مراکز اقتصادی تکمیل شده ای که صاحبشان مراسم افتتاحش را هم نمی بینند. و...
واقعا مرگ ناگهانی می آید. انتظارش را نداریم که سر می رسد.