کشکول بلوچ

مطلبی را که می خواهم بنویسم، قبلا هم نوشتم. ولی موردی پیش آمد که باز هم دلم خواست در این زمینه یک یادآوری بکنم.

وقتی توی مملکت عزیزمون مسافرت می کنم، خصوصا اگر با لباس محلی باشم (که این لباس برای ما خیلی راحت تره) یک حس غربت بهم به دست میده!

احساس می کنم هموطنانم منو نمی شناسند، و یا قدری غریبانه و با احتیاط با من برخورد می کنند! و این شاید به دلیل سیاه نماییی باشه که توسط رسانه ها در مورد بلوچ انجام میشود!

دیشب مستندی را جایی می دیدم که یک دورگه ی ایرانی – آمریکایی می خواست با دختری آمریکایی ازدواج کند. پدر دختر موافقت نمی کرد و معتقد بود که ایرانیها خطرناک اند؛ چون رئیس جمهور آمریکا آنها را محور شرارت می داند!

این پدر برای دخترش به همین دلیل نگران بود ولی دختر که به ایران سفر کرده بود اصرار می کرد به پدرش که بابا؛ آنچه شنیدی درست نیست! باید بیایی خودت ببینی.

هموطنان عزیز ما هم گاهی از رسانه ها یک چیزهایی می شنوند که در مورد ما ذهنیتی منفی دارند. ولی وقتی یک دفعه می آیند مثل علی آقا ذهنیتشان بکلی عوض میشه.

آرزوی روزی را دارم که همه ی از حقوقی مساوی برخوردار باشند و اقلیت ها هم در مملکت رسانه داشته باشند که بتوانند خودشان را آنگونه که هست معرفی کنند.